Sytske Sötemann

Turkse poëzie in Nederlandse vertaling

Hollandaca'da Türkçe şiir




Yahya KEMAL BEYATLI


HAYÂL ŞEHİR

Git bu mevsimde, gurup vakti, Cihangir’den bak!
Bir zaman kendini karşındaki rü’yâya bırak!
Başkadır çünkü bu akşam bütün akşamlardan;
Güneşin vehmi saraylar yaratır camlardan;
O ilâh isteyip eğlence hayalhanesine,
Çevirir camları birden peri kâşânesine.
Som ateşten bu saraylarla bütün karşı yaka
Benzer üç bin sene evvelki mutantan şarka.
Mestolup içtiği altın şarabın zevkinden,
Elde bir kırmızı kâseyle ufuktan çekilen,
Nice yüz bin senedir şarkın ışık mîmârı
Böyle mâmûr eder ettikçe hayâl Üsküdar’ı.
O ilâhın bütün ilhâmı fakat ânidir;
Bu ateşten yaratılmış yapılar fânidir;
Kaybolur hepsi de bir anda kararmakla batı.

Az sürer gerçi fakîr Üsküdar’ın saltanatı;
Esef etmez güneşin şimdi neler yıktığına;
Serviler şehri dalar kendi iç aydınlığına,
Ezelî mağfiretin böyle bir îkliminde
Altının göz boyamaz kalpı kadar hâlisi de.
Halkının hilkati her semtini bir cennet eden
Karşı sahilde, karanlıkta kalan her tepeden,
Gece, birçok fıkarâ evlerinin lâmbaları
En sahîh aynadan aksettiriyor Üsküdar’ı. 

© Yahya KEMAL BEYATLI, 1961
Kendi Gök Kubbemiz   Yahya Kemal Enstitüsü İstanbul

STAD DER VERBEELDING

Ga in dit seizoen, tegen zonsondergang, naar Cihangir en kijk!
Geef jezelf eens even over aan de droom daar aan de overzij!
Anders dan al die andere avonden zal deze avond immers zijn;
De beeldingskracht der zon herschept de ramen tot paleizen;
Die god wenst vermaak voor zijn huis der verbeelding,
Ineens verandert hij de ramen in een sprookjeskasteel.
De paleizen van vuren gloed doen nu de ganse overzijde
Op het luisterrijke oosten van drieduizend jaar geleden lijken.
Hoeveel honderdduizend jaren al laat de lichtbouwmeester van het oosten,
Die zich met een rode bokaal in de hand, verrukt en dronken
Van de genoten gouden wijn, terugtrekt aan de horizon,
Dit Üsküdar der verbeelding zó ontluiken.
Van korte duur is echter de openbaring van die god;
Vergankelijk de bouwsels geschapen uit deze gloed;
In een oogwenk is alles voorbij zodra het in het westen donker wordt.

Het sultanaat van het arme Üsküdar duurt werkelijk maar kort;
Zonder al wat de zon nu neerhaalt te betreuren,
Verzinkt de stad der cipressen in haar eigen innerlijk licht.
In dit klimaat doordrongen van eeuwige genade
Verschilt geen goud van klatergoud.
Van elke in duister gehulde heuvel op de overoever, 
Waar het vaardige volk van elke wijk een paradijs maakt, 
Weerkaatsen in de nacht de vele lampen in de huizen der armen,
Üsküdar in de meest waarachtige spiegel.

© Sytske Sötemann, 2004