Klippen

Vanochtend stond ik op met het geruis van de regen
die op de natte stenen spatte en met het tikken van
de druppels tegen het raam. Het is de laatste week van mei.
De wind gaat stevig tekeer tegen
de bemoste muren en de rammelende ramen.
Het water van de Maashaven is een gewond roofdier.
Tussen mijn hoge balkon en Rotterdam hangen
mistige gordijnen van de wolken naar beneden.

Wat er even verderop is, valt niet te zien.
Ik ben als een kapitein op de brug,
van een schip dat over een stormachtige zee vaart.
Hierna komen hoogstens nog klippen.